داستان به زبان کرجی(قسمت اخر)

قسمت اخر?
به نام خدا
ننه شروع كُرد به خواندن…
قربان گِردم پاهارِ دودو مينه كوچاره?
قربان گِردم دستارِ چق چق مجلسارِ?
قربان گردم دهنه پسته رفسنجانه?
قربان گردم گوشارِ كشكول درويشانه?
قربان گردم دماغه دودكش خانه هارِ?
قربان گردم چشماره چراغه مجلسارِ?
قربان گِردم پيشاني رِ تخت سليماني رِ?
سر بزرگ دولتيه پاي بزرگ نكبتيه
…..
ننه بگوت الهي چراغ دلتان گِرده الهي با پدر مادر بزرگ گِرده?بلقيس بگوت:ننه من تازه ميفهمم چرا از زماني كه ما يالدار گِرديم شما اول يالامانه ناز ميداين بعد با ما سلام عليك ميكُردين،بعضي وقتا فكر ميكردم به اندازه اول مارِ تحويل نيميگيري.
ننه بگوت:اخه يالا خودشان بادومن يالايه اونا مغز بادوم،نتيجه كه يال كتايون باشه كه ديگه انگاري از مغز بادوم سرمه درست كُرده به چشمام ميكشم.الهي خدا همتانِ برا من نگه داره.
ننه گيره ميكُرد ميگوت:جات خالي مش روح اله بايد ميماندي تازه خوشي ميكُردي،خدا بيامرزت?برا شادي روح پدر كريم همه فاتحه بخواندن…
بعداز ظهر كريم ننه رِ بَبُرد كرج خانشان?
چند روزي از تمام ماجرا بگذشته بو.يه شو كه دم صبح ننه برا وضو بلند گردي بشو دستشويي رضا داشت اونجه وضو ميگيت يهو بِيدي يه صدايي بيامبو،رضا درو باز كُرد بيدي ننه بفتاي زمين تكان نيميخوره?داد بزي همه بيدار گِرديَن،ننه رِ بيَشتن ميان ماشين بَبُردن بيمارستان،دكترا جمع گردين دورش به رحيم بگوتن:همون موقع تمام كورديه?دنيا دور سر رحيم بچرخي يالا و شهين خودشان بزين گيره كوردن تمام پرستارا مريضا جمع گردي بون نيميتانستن اونارِ ساكت كنن،شهين گيره ميكُرد ميگوت:هميشه ننه ورد زبانش اينه بو كه الهي هيچوقت زير دست نگِرديم از خدا بخواستيم يه شو تب يه شو مرگ داشته باشم.
كاش يه شو تب رو داشتي لااقل يه چيزي به ما ميگوتي?
بر مزارش بنوشتن:
به حُسن و خلق و وفا كس به يار ما نرسد
تورا در اين سخن انگار كار ما نرسد

اگرچه حُسن فروشان به جلوه امدند
كسي به حسنُ ملاحت به يار ما نرسد…

?پايان داستان ننه زبيده?

نويسنده:سروناز شريفي
???????
همشهرياي عزيزم،ممنونم كه تا پايان داستان ننه زبيده همراه ما بودين

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.