پيش گفتار
سلام مينَم به تِمامِ همشريايه عزيز كرجي
رمان ننه زبيده را تقديم مينَم به شما خوبان واينكه اسم شخصيت اصلي اين رمان را ننه زبيده بيشتَم به ياد (حاج خانوم زبيده غلامي)اين رمان بر اساس زندگي واقعي شخصي نيست فقط به دليل دوست داشتن اين حاج خانوم اين اسم رو بيَشَم
هر وقت بِخواندين براي شادي روح ننه زبيده فاتحه اي بفرستيد
به نام خدا
دوتا بِرار بون تويه كرج،يكي ده كرج بو،يكي جوق اسيو به نامهاي (مش روح ا…) كه دو سال از بِرارش (مش رحمان)بزرگتر بو،مش روح ا… با خانومش (ننه زبيده)و دوتا يالاش تو ده زندگي ميكُرد.
مش رحمان با خانومش جوق اسيو زندگي ميكُرد،اين دو بِرار خيلي باهم خوب بون،خيلي احترام همو داشتن.
مش رحمان چون يال دار نَگِردي بو خانواده بِرارِش خيلي سعي ميكُردن چيزي از يالا نِگن كه ناراحت گِرده،رويه حرف مش رحمان نيمي زيَن.
هردوبِرار باغدار بون،يعني باغهاي مردمِ اجاره ميكُردن بِراي چندسال ميوه رو برداشت ميكُردن به باغ هم خوب ميرِسيَن.
مش روح ا… يه روز بِگوت سينم درد مينه،همينه باعث گِردي ميان باغ بفتا زمين بمُرد همان سكته الانيا.
ننه زبيده از داره دنيا بعد شوورِ خدابيامرزش دوتا يال داشت به نام(كريم و رحيم).وقتي شوور ننه زبيده مرحوم گردي تمام ميوه هاي باغي كه اجاره كُرده بو گَله درخت بِمانده بو،ننه زبيده غصه مرگ شوورش يه ور غصه ميوه باغش يه ور…
وقتي كه مردم بِراي سر سلامتي به خانه ننه زبيده ميانبون،ننه زبيده ديگه حواسش به مرحومِ مش روح ا… كه اونه بهش خال قلي ميگوت نبو.
فقط خودشو ميزي گيره ميكُرد ميگوت((قربان گيلاسايه گله درختت گِردَم….قربان زردالواي بيخ درخت بماندت گردم….))
به قول مش رحمان(بِرار شوورش)ميگوت قربانه خودش نميگردي ولي همش ناراحته ميوههاي گل درختشي؟؟؟؟
ننه زبيده بگوت:خدا بيامرزش،الان كه وقت مُردن نَبو،ميخواس ميوه هاشه جمع كنه بعد بشو!!!!
ولي چي بگم عزائيل كه حاليش نيِه،من دست تنها با اين دوتا يال صغير بايد ميوهاي باغه جمع كنم.
بالاخره با كمك مش رحمان و پسرا ميوه هارو جمع كُردن، بَبُردن بار فروشي برفوتن…
سالها به اين وضع بِگذشت تا كريم و رحيم بزرگ گِرديَن….
ادامه دارد….
منبع:@deh_karajiha_2